Eerste stagedagen Diakonessenhuis

32 graden
23 muggenbulten
Veel lege waterflessen verder

Maandag, de stage is begonnen!!!!!!!!!!!!!!! Om 06.50u waren wij keurig aanwezig in het ziekenhuis (zh). Echter konden wij niet de juiste persoon vinden en liepen wij als twee ´blanken´ door het zh. Uiteindelijk, met dank aan twee Surinaamse studenten, hadden wij afdeling opleidingen gevonden. Hier waren we belandt in een soort klaslokaal, vol nieuwe Surinaamse studenten :O. De zuster die wij moesten hebben zagen wij hier niet maar ze zeiden ons dat we echt goed zaten. Hier begonnen wij met, jawel, ochtendzang en -gebed. Iets wat wij helemaal niet gewend zijn.. Ook heb je het idee dat iedereen je onwijs aan het aanstaren is, hmm. Na veel twijfel om weg te gaan, kwam daar toch de hoofdzuster van opleidingen die gelukkig wist wie wij waren.

Na een gesprek en het lichtelijk opgeven van onze voorkeuren is Lisa 4 weken geplaatst op de kinderafdeling en Kim 4 weken op afdeling gynaecologie YEAAAAH! Na 4 weken wisselen we. Lisa start de eerste week alleen op de babykamer/ verloskamer omdat de kinderafdeling pas volgende week kan ^^ (Geen probleem :D)

En zoals alles (lees; de mensen, apparatuur, gebouwen, patiënten en ga zo maar door) hier is ingesteld op de warmte, duurde de ochtend aanzienlijk lang. Nadat de leerlingen verdeeld waren onder de persoonlijk begeleiders en er enige eerste gesprekken waren gevoerd en opdrachten besproken, konden wij rond 09:30 gaan SCHAFTEN (halfuurtje pauze, voor de hele dag)!! Als aansluiting op het schaften kregen wij een rondleiding door het ziekenhuis. Vluchtig leidde een vierdejaars ons rond de poli's, afdelingen en andere plekken. Na de rondleiding werden wij geïntroduceerd aan de hoofdzuster op de afdeling. Voor alles heb je toestemming nodig van de hoofdzuster :0

De eerste dag zijn wij beide nog een soort van aan het verwerken. Dit was een rare, rommelige, met veel informatie en vooral warme dag. Kort gezegd; Cultuur Shock.


29-08 Dinsdag
De tweede dag breekt aan, tijd gehad om de eerste dag te verwerken hebben we niet gehad. Natuurlijk gaan wij weer trouw op de fiets (5 min), in ons pak, handig zo'n wit pak op een fiets die aardig zwart afgeeft... Bij Kim begon de dienst weer met zang en gebed, erg wennen hoor! Beide merken we de enorme verschillen met de zorg in Nederland. Op de afdelingen zijn de patiënten ingedeeld naar klasse, dus: hoe rijker/beter verzekerd iemand is hoe luxer je verblijft (airco, tv, eenpersoonskamer). Verder zit de gang er niet erg in bij de verpleegkundige. Vanwege de warmte loopt iedereen erg traag, verder wordt er erg weinig extra aandacht gegeven aan de patiënten en zo wordt er vreemd opgekeken wanneer wij interesse tonen in de patiënten, willen knuffelen met de baby's of een praatje maken met de patiënten.

Er is weinig airco in het ziekenhuis, zo staan deuren en ramen wagenwijd open. Wel draaien er veel ventilatoren.

Er heerst veel hiërarchie in het ziekenhuis. De verpleegkundigen hebben het voor het zeggen en als student voel je je een speelbal. Daarnaast spreekt iedereen elkaar aan met zuster of broeder en U. In vergelijking met Nederland wordt er middels gebiedende wijs gesproken. Wij krijgen letterlijk DOE opdrachten en er wordt weinig gevraagd. Dit betekent niet dat dit ook zo bedoeld wordt. Als student moet je je hier heel erg assertief opstellen totdat je er gek van wordt :D. Daar waar je in Nederland aan het handje wordt meegenomen en uitleg krijgt, moet je hier overal zelf achteraan en bovenop zitten.

Surinamers nemen alles letterlijk en denken vaak erg simpel. Het leven is ook niet moeilijk hier. Toch is dit erg wennen en aanpassen. Gelukkig maken de Surinamers er ook snel een grapje van en nemen ze je graag in de maling.

Dinsdag avond hadden wij het lumineuze idee opgevat om naar de Hermitage Mall te fietsen om te shoppen. LEEEEUK!
Echter na een uurtje begon het te schemeren en schoot ons te binnen dat wij dus nog, met net een vol gepinde portemonnee, naar huis moesten fietsen. Met een bloedgang zijn wij weer thuis, bezweet en wel -_- Het pinnen was ook nog een opgaven deze dagen. Dit weekend is het salaris gestort en wordt er, naar blijkt, door de bank een pinlimit ingesteld op de pinautomaten.

Inmiddels na dag 3 (31-08), zijn wij wat meer in het ritme van werken, eten, warmte en leren wij langzaam om te gaan met de cultuur. Soms worden we zelfs 'schatje' genoemd ^^
Vandaag hebben wij een nieuwe tas gekocht voor het werk. De rugzakken gaven door de warmte licht af op onze pakken en waren toch wat lomp :# Het moet wel een tas zijn met schouderband. Deze wordt je ook aangeraden te gebruiken omdat Surinamers er wel een handje van hebben om aan tassen van blanke meisjes te trekken. Met de schouderband is de kans minder groot dat ze hem mee trekken, tenzij ze je mee willen trekken :p

Vanavond hebben wij lekker pannenkoeken gebakken in ons mega schattige baby pannetje (foto's volgen nog).

Eind van de middag nog even bij de onderbuurman (Dokter Ramkissoon) op visite geweest. Dit naar aanleiding van een kapotte ventilator en licht en het verwisselen van een bed. Hierbij ook even een leuk praatje gemaakt en heeft de dokter vertelt van het werk van zijn vrouw. Zijn vrouw is medisch hulpverlener in het binnenland en haalt geregeld patiënten op met boot, vliegtuig of ambulance. Meestal wordt er ter plaatse eerste hulp verleend. Hierbij hebben wij het aanbod gekregen of wij het leuk en interessant vinden om een keer mee te gaan op een trip, ook i.v.m. te kort aan medische handen! WORDT VERVOLGD ^^